उदार पोप आयोगहरूले रोमलाई इटाली र युरोपभरिका मूर्तिकारहरूको लागि चुम्बक बनायो।तिनीहरूले चर्चहरू, स्क्वायरहरू, र रोम विशेषताहरू, पोपहरूद्वारा शहर वरिपरि सिर्जना गरिएका लोकप्रिय नयाँ फोहराहरू सजाउँछन्।स्टेफानो मदेर्ना (१५७६–१६३६), मूल रूपमा लोम्बार्डीको बिसोनबाट, बर्निनीको काम अघि।उनले कांस्यमा शास्त्रीय कार्यहरूको कम आकारको प्रतिलिपिहरू बनाएर आफ्नो क्यारियर सुरु गरे।उनको प्रमुख ठूलो काम काम सेन्ट Cecile को एक मूर्ति (1600, रोम मा Trastevere मा सेन्ट Cecilia को चर्च को लागी। संत को शरीर बाहिर फैलिएको छ, मानो यो एक sarcophagus मा थियो, pathos को भावना evoking। ]

अर्को प्रारम्भिक महत्त्वपूर्ण रोमन मूर्तिकार फ्रान्सेस्को मोची (१५८०–१६५४), फ्लोरेन्स नजिकैको मोन्टेभार्चीमा जन्मेका थिए।उहाँले Piacenza (1620-1625) को मुख्य वर्ग के लिए अलेक्जेंडर Farnese को एक कांस्य घुड़सवारी मूर्ति, र सेन्ट पीटर बासिलिका के लिए सेन्ट वेरोनिका को एक ज्वलंत मूर्ति, यति सक्रिय कि उनी आला देखि छलांग लागे जस्तो देखिन्छ। ]

अन्य उल्लेखनीय इटालियन बारोक मूर्तिकारहरूमा अलेसेन्ड्रो एल्गार्डी (१५९८–१६५४), जसको पहिलो प्रमुख आयोग भ्याटिकनमा पोप लियो XI को चिहान थियो।उनलाई बर्निनीको प्रतिद्वन्द्वी मानिन्थ्यो, यद्यपि उनको काम शैलीमा समान थियो।उनका अन्य प्रमुख कार्यहरूमा पोप लियो I र एटिला द हुन (1646-1653) के बीच पौराणिक बैठकको एक विशाल मूर्तिकला आधार-राहत समावेश थियो, जसमा पोपले एटिलालाई रोममाथि आक्रमण नगर्न मनाए। [10]

फ्लेमिश मूर्तिकार François Duquesnoy (1597-1643) इटालियन बारोक को अर्को महत्वपूर्ण व्यक्तित्व थियो।उहाँ चित्रकार पाउसिनका साथी हुनुहुन्थ्यो, र विशेष गरी रोमको सान्ता मारिया डे लोरेटोमा रहेको सेन्ट सुसानाको मूर्ति र भ्याटिकनमा सेन्ट एन्ड्र्यू (१६२९–१६३३) को मूर्तिका लागि परिचित थिए।उनलाई फ्रान्सको लुइस XIII को शाही मूर्तिकार नाम दिइएको थियो, तर रोम से पेरिसको यात्रा के दौरान 1643 मा मृत्यु भयो।

पछिल्लो समयका प्रमुख मूर्तिकारहरूमा निकोलो साल्भी (१६९७–१७५१) समावेश थिए, जसको सबैभन्दा प्रसिद्ध काम ट्रेवी फाउन्टेन (१७३२–१७५१) को डिजाइन थियो।झरनामा फिलिपो डेला भ्याले पिएट्रो ब्रासी र जियोभन्नी ग्रोसी सहित अन्य प्रमुख इटालियन बारोक मूर्तिकारहरूको रूपकात्मक कार्यहरू पनि समावेश थिए।फव्वारा, यसको सबै भव्यता र उत्साह मा, इटालियन Baroque शैली को अन्तिम कार्य को प्रतिनिधित्व। [12]